اثر ضخامت لوله فولادی اسپیرال مارپیچ بر کیفیت جوش لوله
ترک خوردگی و درز شکاف ناشی از هیدروژن در طی عملیات جوشکاری لوله های فولادی اسپیرال یا لوله های فولادی مارپیچ که به لوله های سایز بزرگ نیز معروف هستند از موضوعات مهم و مورد توجه در داخل و خارج از کشور است. عوامل بسیاری وجود دارد که باعث بروز چنین مشکلاتی می شود، از جمله بدنه لوله های فولادی مارپیچ ، عملیات پیش ازفرایند جوشکاری ، خود فرآیند جوشکاری و عملیاتی که پس ازپایان جوشکاری لوله اسپیرال صورت می گیرد.
عموماً اعتقاد بر این است که ضخامت دیواره لوله های فولادی مارپیچ از ۶٫۴ میلی متر فراتر رود تا احتمال آتش سوزی به حداقل برسد.
Asme در مورد حداقل ضخامت دیواره لوله های گاز تحقیقاتی بسیاری را به عمل آورده است. با در نظر گرفتن همه عوامل که امکان سوختگی و آتش سوزی در لوله ها می شود ، نتیجه گرفته می شود که حداقل ضخامت دیواره لوله از جنس استیل مارپیچ به سرعت جریان گازعبوری از درون لوله و فشار داخلی لوله مربوط می شود. به طوری که تحت فشار خاص لوله، با افزایش سرعت جریان گاز ، حداقل ضخامت دیواره لوله فولاد مارپیچی کاهش می یابد. وهنگامی که سرعت جریان گاز ثابت باشد ، با افزایش فشار داخلی لوله ، حداقل ضخامت دیواره لوله کاهش می یابد.
تحقیقات نشان داده اند که هنگام محدود کردن ورودی گرما ، لوله هایی با ضخامت دیواره بیش از ۳٫۲ میلی متر کمتر در معرض آتش سوزی قرار می گیرند . بنابراین گزارش ها نشان می دهد كه حداقل ضخامت ديوار قابل قبول براي جوشكاري شيك داغ ۴٫۸ ميلي متر است. هنگامی که ضخامت دیواره لوله فولادی مارپیچ اسپیرال کمتر از ۴ میلی متر باشد ، یک فرآیند مناسب برای عملیات جوشکاری می تواند موفقیت امیز بودن این پروسه جوشکاری را تضمین کند .
استاندارد SY / T 6554-2003 مشخص می کند که حداقل ضخامت ورق فولادی پایه برای اکثر جوش ها ۴٫۸ میلی متر است. با توجه به ضریب سوختگی ، حداقل ضخامت دیواره ماده اصلی ، ضخامت دیواره طراحی مقاوم به همراه حاشیه ایمنی معمولاً ۲٫۴ میلی متر است.
